((بانوانِ موبدیار))

سپـید پـوش بانوانِ غرقه در نور                                    خـرامان آمـدند نـزدیـک، از دور

 چـنانـی هـلهلـه در سـالن افتـاد                                    سـراپا مردمان در شـادی و شور

 یکایـک هـفت و یک از هر دیاری                                   چو اختـر می­درخشیدند چه پر نور

 آوایِ گـرمِ هـر یک شـادی افـزا                                     شـادی افـزا شدند درکلبه­ی نور

 هـم آوا شـد دگـر آوایِ گــرمـی                                    موبـد فـیروزگری آمد چه پر شور

 موبدِ یسنا خوان رخشنده رخـسار                                    با آوایِ خـوشش افـکند دگر شور

 بـا زیـبا زمـزمــه در واژ وِســتا                                    فکند شوقی بـه آن دلهـای پر نور

 جَشَـن خوانـی با همـتِ مـوبدان                                    آغـاز کـردند همـه با هـم همازور

 یـک و هـفت از مـوبـدیاران بانو                                    بـا مـوبدِ بـزرگ گشـتند همـازور

  بـه زیبـایی چنین جشنی سرآمد                                    سـرآمـد، آمـد انـدر خـانـه­ی نور

 آرزویِ اشــو و فَــرشــکـردش                                    به انجام آمد از سالهایِ بـس دور

 همـا ایـن افـتخاری باشد اکنون                                     بپیوست بـه حقیقت گفتِ وخشور

 بـزرگِ مـا موبد مهربان و اردشیر                                    بسا شادند و هم خوشحال و مسرور

 انجـمنِ موبـدان بـا اینچنـین کار                                   نمود فَرشکرد و شد در گیتی مشهور

                                   موبدیاریتان خجسته -گودرز ماوندی – خورداد روز و اسفندماه 3748

                                                                                             30/12/1389

ارائه نظرات مختص اعضاي سايت ميباشد.
لطفا ثبت نام كرده و لاگين كنيد.